Film męczy się i dręczy, żeby odnaleźć w sobie jakiś sens - niestety wnioski do jakich dochodzimy po seansie są delikatnie mówiąc postępowe:
- adoptuj dziecko, pomimo że oboje z partnerem sami ledwo radzicie sobie z otaczającą rzeczywistością
- oddaj dziecko, ponieważ sami ledwo radzicie sobie z otaczającą rzeczywistością, a co dopiero z wychowaniem dziecka
- dostań pracę jako nauczyciel tylko dlatego że umiesz tańczyć
- zbuduj intrygę polegającą na sypianiu ze wszystkimi dookoła
- nocą podpalaj kosze na śmieci, place zabaw - co popadnie
- ponownie zdecyduj się na opiekę nad dzieckiem, pomimo że sama ledwo radzisz sobie z otaczającą rzeczywistością
Nie do końca rozumiem, czy ten film ma być promocją, czy przestrogą przed głupotą?