Pierwszą kandydatką wytypowaną przez reżyserkę do roli Ady była Sigourney Weaver, która jednak zrobiła sobie w tym czasie przerwę w kręceniu filmów.
Do roli Ady były brane pod uwagę Isabelle Huppert, Anjelica Huston, Jennifer Jason Leigh, Juliette Binoche i Madeleine Stowe. Ostatecznie w postać wcieliła się Holly Hunter.
Kiedy łódź opuszcza wyspę, Ada zamacza rękę w wodzie, która jest cicha i spokojna. Natomiast na szerokim planie woda jest spieniona od ruchu wioseł i poruszającej się łódki.
W scenie w której Ada śpi, widać 3 dziurki po kolczykach w jej lewym uchu. W tym okresie historycznym kobiety brytyjskie nie miały zwyczaju nakłuwania uszu.
Gdy Ada jest wyciągana z oceanu, w scenie nakręconej w zwolnionym tempie można zauważyć, że nadal ma (obcięty wcześniej) palec.
Film kręcono w Nowej Zelandii. Głównie w okolicach Auckland oraz na plaży Karekare.
Większość sekwencji fortepianowych zagranych było przez samą Holly Hunter.
Sztuka inscenizowana w filmie to adaptacja "Bluebeard"- francuskiej opowiastki Charlesa Perrault o mężczyźnie, który poślubia i zabija swoje żony po tym, jak nie sprostają próbie, a następnie umieszcza ich ciała w małej komnacie i znów się żeni. W oryginalnej wersji, główna bohaterka (obecna żona Bluebearda) ucieka od swego psychopatycznego męża i znajduje szczęście w innym miejscu.
"Fortepian" był pierwszym filmem nagrodzonym w Cannes Złotą Palmą, którego reżyserem była kobieta.
Okres zdjęciowy trwał od 11 maja do lipca 1992 roku.